نهج البلاغه، تحف العقول، امام صادق

يُعَذِّبُنَا اللَّهُ بِما نَقُولُ۴۰۳ و گاه نادرستي قياس آراد أَ هؤُلاءِ مَنَّ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مِنْ بَيْنِنا۴۰۴ و يقولون لَوْ كَانَ خَيْراً مَا سَبَقُونَا إِلَيْهِ۴۰۵ يکان يکان را به بئس المهاد فرستاد و اما امثله اغترار به پندارهاي ناهنجار که ابناي روزگار علي اختلافهم في الاقدار بر فواسد کردار و کواسد گفتار دارد. همانا از آن رسواتر مي‌نمايد که آموزگار خامه در تنگناي اين نامه بعد از نکوهش بسيار از بدع شائع الاشتهار از ارباب که بتقريب تناسب سخنان گوشزد پزيرندگان شده باشد ديگر بار بر لوح اظهار نگارد. يُنادُونَهُمْ أَ لَمْ نَكُنْ مَعَكُمْ قالُوا بَلى‏ وَ لكِنَّكُمْ فَتَنْتُمْ أَنْفُسَكُمْ وَ تَرَبَّصْتُمْ وَ ارْتَبْتُمْ وَ غَرَّتْكُمُ الْأَمانِيُّ حَتَّى جاءَ أَمْرُ اللَّهِ وَ غَرَّكُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ۴۰۶ اعاذنا الله و اخواننا من المومنين من صرعة التقحم في ورطات الغرور و انقذنا من سقطة التهجم علي موجبات الثبور. فان في قبضة ازمة المامول و المحذور و عن قدرته مصادر الامور اللَّهُ وَلِيُّ الَّذينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ۴۰۷٫

خاتمه
اختتام کتاب: يقول مولفه الفقير الي الله في الاخرة و الاولي عبده محمد المدعو علم الهدي ابن محسن بن مرتضي جعله الله من المتقربين اليه زلفي. و اذا اقد نجز ما وعدنا ايراده في هذا الکتاب منحة للابرار و تذکرة لاولي الالباب. فلنختم الکلام حامدين لمسبب الاسباب وملهم الحق و الصواب في کل باب مصلين علي خاتم الانبياء و عترته الاصفياء الذين اتاهم الله مفاتيح الحکمة و فصل الخطاب مستقلين من الذنوب التي قد و اجهتها اوجه الانتقام و الخطايا التي قد لاحظتها اعين الاصطلام مستغفرين من الاقول التي لا يوافقها الاعمال. من الاعمال التي تغيرت بها الاحوال. اللهم فامنن عليّ بالفرج و تطول عليّ بسهولة المخرج. و ادللني برافتک علي سمت المنهج و ازلقني بقدرتک عن طريق الاعوج واحمل کشف الضر عني علي مطايا الاعجال و اصرف عني ضيق العلائق بسعة الافضال فان کسري لا يجبره الا لطفک و حنائک وفقري لا يغنيه الا عطفک واحسانک وروعتي لا يسکنها الا امانک و ذلتي لا يعزها الا سلطانک فلا تکلني الي غير الوثوق بترک طرفة عين و لا تسبلني ما انعمت به علي من التمسک بحبل الثقلين واجعل ذالک عصمة تعصم نفسي عن الجنوح الي ما سواک و صلوة تسلي قلبي عن الاخلاد و الي مالهي علي طاعتک و رضاک.

فهرست منابع و مآخذ و تصحيح

۱٫ قرآن كريم.
۲٫ نهج‌البلاغه.
۳٫ ابي الحديد معتزلي، عبدالحميد بن. شرح نهج البلاغه. ج ۶، قم: مرعشي نجفي، ۱۴۰۴هـ.ق.
۴٫ ابي فراس، ورام بن. مجموعه ورام. ج ۱، قم: مكتب فقيه، ]بي‌تا[.
۵٫ بابويه قمي، ابي جعفر محمد بن علي. الفقيه. ج ۴، قم: جامعه مدرسين،۱۴۱۳هـ.ق.
۶٫ تميمي آمدي، عبدالواحد بن محمد. غرر الحکم. قم: دفتر تبليغات، ۱۳۶۶٫
۷٫ شيخ طوسي. التهذيب. ج ۶ ، تهران: دارالكتب الاسلاميه، ]بي‌تا[.
۸٫ حر عاملي. وسائل الشيعه. ج ۲۷، قم: مؤسسه آل‌البيت، ۱۳۶۷هـ.ق.
۹٫ ديلمي. ارشاد القلوب. قم: رضي، ۱۴۱۲هـ.ق
۱۰٫ ابي الحسن محمد بن الحسين بن موسي الموسوي البغدادي. خصائص الائمه. مشهد: آستان قدس رضوي، ۱۴۰۶هـ.ق.
۱۱٫ سعيد اهوازي، حسين بن. كتاب الزهد. ج ۲۹، ]بي‌جا[: ابوالفضل حسينيان، ۱۴۰۳هـ.ق.
۱۲٫ حراني، حسن بن شعبه. تحف العقول. قم: جامعه مدرسين، ۱۴۰۴هـ.ق.
۱۳٫ شعيري، تاج‌الدين. جامع الاخبار. قم: رضي، ۱۳۶۳٫
۱۴٫ شيخ صدوق. من لا يحضره الفقيه. ج ۱، قم: جامعه مدرسين، ۱۴۱۳هـ.ق.
۱۵٫ شيخ صدوق. کمال‌الدين. ج ۱و۶، قم: جامعه مدرسين مؤسسه نشر اسلامي،]بي‌تا[.
۱۶٫ شيخ صدوق. معاني الاخبار. قم: جامعه مدرسين، ۱۳۶۱٫
۱۷٫ قتال نيشابوري، محمد بن حسن. روضة الواعظين. ج ۲، قم: رضي، ]بي‌تا[.
۱۸٫ كليني، محمد بن يعقوب. کافي. ج ۱، قم: انصاريان، ]بي‌تا[.
۱۹٫ كليني، محمد بن يعقوب. اصول کافي. ج ۲، ]بي‌جا[: دارالكتب الاسلاميه، ۱۳۶۵٫
۲۰٫ مجلسي، محمدباقر.. بحار الانوار. ج ۱۰، بيروت: دارالوفاء، ]بي‌تا[.
۲۱٫ نوري، محدث. مستدرک الوسائل. ج ۳، قم: آل‌البيت، ]بي‌تا[.

Abstract

The present essay is a correction and research of principles of faithes and noble nanners book, molla mohsen feiz kashani’s compilation. This book han’t published yet and we got on to the book correction and researcn after provioling this copy. We introduced feiz kashani and his book breifly and then corrected and researched on book Unfortunately, the present books imperfect and haven’t all of beleifs and it is not clear that if the late feiz has written it or not, but it is eliminated. However the existent part is beleifs and ethics and noble manners that corrected and presented. This book which is farsi and included beleifs and ethics in safavi era founded less with such antiguity. In this research resources and references of noble verses, men of science’s narratives and sayings a are reflected follouning pages. The copies hasnait brought becanse firstly compiler’s written copy is accessible and secondly there isn’t another copy.

Key words: Feiz kashani, Priciples of faithes, Noble, Manners.

۱- رجوع شود به: رياض العلماء ])بي‌جا[: ]بي‌نا[، ]بي‌تا[)، ج ۵، ص ۱۸۰؛ قصص العلماء، ])بي‌جا[: ]بي‌نا[، ]بي‌تا[)، ص ۳۲۲؛ الفوائد الرضويه ])بي‌جا[: ]بي‌نا[، ]بي‌تا[)، ج ۲، ص ۶۳۳؛ الذريعه ])بي‌جا[: ]بي‌نا[، ]بي‌تا[)، ج ۲۵، ص ۱۳؛ روضات الجنات ])بي‌جا[: ]بي‌نا[، ]بي‌تا[)، ج ۶، ص ۷۹؛ الکني و الالقاب ])بي‌جا[: ]بي‌نا[، ]بي‌تا[)، ج ۳، ص ۳۹؛ ريحانة الادب ])بي‌جا[: ]بي‌نا[، ]بي‌تا[)، ج ۴، ص ۳۶۹؛ طبقات اعلام الشيعه ])بي‌جا[: ]بي‌نا[، ]بي‌تا[)، ج ۵، ص ۴۹۱؛ فرهنگ بزرگان ])بي‌جا[: ]بي‌نا[، ]بي‌تا[)، ص ۵۶۹٫
۲- مقدمه محجة البيضاء ])بي‌جا[:
]بي‌نا[، ]بي‌تا[)، ج ۴، ص ۵ _ ۹٫
۳- الذريعه” پيشين، ج ۲، ص ۱۹۸، شماره ۷۶۰٫
۴- محمد بن يعقوب كليني، کافي])بي‌جا[: انصاريان، ]بي‌تا[)، ج ۱، کتاب الحجة، باب ۶ باب انه لو لم يبق في الارض…، ح ۳، ص ۹۵٫
۵- همان، باب ۵ ان الارض لاتخلو من الحجة، ح ۱۰، ص ۹۵٫
۶- همان، ج ۱، کتاب الحجة، بابٌ نادر، ح ۲، ص ۲۱۲٫
۷- کمال الدين، (قم: جامعه مدرسين مؤسسه نشر اسلامي،]بي‌تا[)، ج ۱، ص ۳۱۸، ب ۲۵، ح ۶٫
۸- محمد بن يعقوب كليني، کافي، پيشين، ج ۱، کتاب الحجة، باب ما عند الائمة من آيات الانبياء، ح ۱، ص ۱۲۱٫
۹- روم/۱۴٫
۱۰- فروع الکافي، پيشين، ج ۳، کتاب الجنائر، باب ما يعاينُ المومن و الکافر، ح ۴، ص ۶۶۸ و ۶۶۹، مضمون روايت را آورده است.
۱۱- الضحي/۵٫
۱۲- التهذيب (تهران: دارالكتب الاسلاميه، ]بي‌تا[)، ج ۶، کتاب القضايا و الاحکام، باب ۹۲ من الزيادة في القضايا، ص ۳۰۲، ح ۵۲٫
۱۳- کافي، پيشين، ج ۱، کتاب فضل العلم، باب ۶۷، اختلاف الحديث، ح ۱۰، ص ۶۲٫
۱۴- حر عاملي، وسائل الشيعه ])بي‌جا[: ]بي‌نا[، ]بي‌تا[)، ج ۲۷، ص ۵۴٫
۱۵- الفقيه (قم: جامعه مدرسين،۱۴۱۳هـ.ق)، ج ۴، کتاب الحدود، باب ۷۵، نوادر الحدود، ح ۵۱۴۹، ص ۷۱، در مصدر عزوجل هم دارد.
۱۶- وسائل الشيعه، پيشين، ج ۱۶، ص ۱۱۲٫
۱۷- همان.
۱۸- مجلسي، بحار الانوار (بيروت: دارالوفاء، ]بي‌تا[)، ج ۱۰، باب ۲۵، نادر فيما بين الصدوق…، ص ۳۹۴٫
۱۹- محدث نوري، مستدرک الوسائل (قم: آل‌البيت، ]بي‌تا[)، ج ۳، کتاب الصلاة، باب ۸، وجوب اتمام الصلاة و اقامتها، ص ۳۲، ح ۴، ج ۲؛ کتاب الصلاة، پيشين، باب فضل الصلاة، ح ۹، ص ۷۳۲٫
۲۰- کافي، پيشين، ج ۲، کتاب الصلاة، پيشين، باب فضل الصلاة، ح ۱، ص ۷۳۲٫
۲۱- همان، ج ۲؛ کتاب الصلاة، پيشين، باب فضل الصلاة، ح ۱، ص ۷۳۲٫
۲۲- صدوق، من لا يحضره الفقيه (قم: جامعه مدرسين، ۱۴۱۳هـ.ق)، ج ۱، باب ۳۰، فضل الصلاة، ح ۶۲۴ (سومين حديث باب)، ص ۵۴٫
۲۳- وسائل الشيعه” پيشين، ج ۴، ص ۱۵٫
۲۴- من لا يحضره الفقيه، پيشين، ج ۱، باب ۳۰، فضل الصلاة، ح ۶۴، ص ۵۵، حديث امام صادق عليه السلام.
۲۵- کافي، پيشين، ج ۳؛ کتاب الصلاة، پيشين، باب فضل الصلاة، ح ۱۲، ص ۷۳۳٫
۲۶- همان، ج ۳، کتاب الصلاة، پيشين، باب من حافظ علي صلاته…، ح ۶، ص ۷۳۴٫
۲۷- وسائل الشيعه، پيشين، ج ۷، باب ۱، وجوبها علي کل مکلف، ح ۲، ص ۳۰۳٫
۲۸- همان، ح ۲۷٫