ژنتیکی مجاور هم قرار گرفتند ولی تفاوت مشخصی بین ژنوتیپهای هگزاپلوئید و دیپلوئید مشاهده شد (اتحادپور و همکاران، ۱۳۹۰).
در تحقیق دیگری که توسط ذوالفقاری و همکاران (۱۳۸۷) صورت گرفت برای بررسی تنوع ژنتیکی بلوط ایرانی از نشانگر مولکولی SSR استفاده شد. نتایج نشان داد که میانگین هتروزیگوتی۷۴ مشاهده شده در تمام آغازگرهای۷۵ مورد