درس‌هایی که از جام ملت های آسیا گرفتیم
جام ملتای آسیا که با صعود مقتدرانه ایران به دور نیمه پایانی رقابتا همراه شده بود، پس از شکست سنگین ۳ بر صفر در برابر ژاپنی‌ها، واسه ایران تموم شد و حسرت قهرمانی ایران در این رقابت‌ها، ۵۰ ساله شد.
کیروش، موفق ترین سرمربی تاریخ تیم ملی فوتبال ایران، پس از ۸ سال هدایت تیم ملی و کار کردن با دو نسل از فوتبالیست‌های ایرونی، با همکاری خود با فدراسیون فوتبال که از روز اول تا آخر، اون‌ها رو درست یا غلط در کانون انتقادهای گسترده خود قرار داده بود، پایان داد و خودش و فدراسیون رو در روزای آخر ژانویه ۲۰۱۹ میلادی راحت کرد و تهران رو به مقصد لیسبون ترک کرد.
فرجام کیروش، تلخ بود اما نتیجه های زیادی واسه فوتبال ایران داشت. سکانس پایانی کیروش قصه ما، جذاب بود مثل سکانسای دیگه که بارها اشک و لبخند رو به اردوی تیم ملی و خونواده های ایرونی آورد. ۶۰ پیروزی، ۱۲ شکست و ۲۷ تساوی، کارنامه موفق مرد پرتغالی همیشه اخمو تیم ملی فوتبال ایران بود.
تراژدی گل دوم
گل دومی که از ژاپن خوردیم رو تاریخی ترین گلی می‌دانند که تیم ملی در رقابتای بین المللی دریافت کرده. به چه دلیل؟ چون از نظر روانشناسی، جامعه شناسی، فوتبالی، سیاسی، هنری و اجتماعی، قابل نقد و تفسیره. فوتبال ایران الان نیاز داره تا به بررسی ان اتفاق مهم بپردازه. بخشی از جامعه شناسی خودمونی ایرانیان رو بر ملا می کنه.
قمار ممنوع!
حذف خیلی زود ایران از جام ملتای آسیا نشون داد که فوتبال، فوتباله. پیش بینی پذیر نیس و قمار کننده هاش، همیشه بازنده هستن. این‌که صدها هزار نفر میلیون‌ها تومن روی برد ایران شرط بندی کردن و سرمایه خیلی از دست دادن، خود حدیث مفصلیه از این خلاصه! همین افراد حاضر نیستن ۱۰۰ هزار تومن واسه خرید فلان سهم پر بازده در بازار سرمایه ایران اختصاص بدن . . . .
بازی ۹۰ دقیقه ای
حذف زودتر از موعد معمولی ایران از جام ملتای آسیا نشون داد که فوتبال رو باید مثل برزیلیا، ۹۰ دقیقه بازی کرد و مثل آلمانیا: تا دقیقه ۹۰!
وحدت فرماندهی
تمرکز هدایت تیم ملی فوتبال ایران به وسیله کیروش در ۸ سال گذشته، وحدت فرماندهی رو در راس فوتبال کشورمون به ارمغان آورد که نتیجه های خوبی از جمله صعود ایران به ۲ جام جهانی و یافته های عالی در جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه از ان جمله س.
بیزینسی به نام فوتبال
جام ملتای آسیا نشون داد که فوتبال، مثل روز اول، تنها یه بازی نیس.
یه بیزینسه و بیزینس، برنامه می خواد. برنامه، برنامه ریزی می خواد و قیمت برنامه ریزی رو باید پرداخت کرد.
قطر و ژاپن و کره و امارات، نمونه های خوبی از برنامه ریزی حرفه‌ای در عصر فوتبال قرن بیست و یکم هستن.
درس‌هایی از کیروش
کیروش به فوتبال ایران یاد داد که باید کم حوصلگی (مشکل عادی ایرانیان عصر ۱۴۰۰) رو با تحمل و تامل و تلاش، جبران کرد.
تیتر اول خیلی از روزنامه ها پس از چند بازی اول تیم ملی با سرمربی گری کیروش رو یادتون هست؟
کیروش، نمونه موفق اعتماد به کارشناسان خبره س. موفقیتای ایشون، تصادفی نبود. اون به ما خاطر نشون کرد که واسه پیروزی، اضلاع پیروزی رو باید آماده کرد.
به کار گیری مشاوران خبره بین المللی مثل کیروش در فوتبال یا والیبال، نوید بخش این پیامه که در صنعت و تولید و خدمات هم باید از مشاوران برجسته بین المللی استفاده کرد و چیز یاد نمی گیرین. این پیام کیروش به صنعت فوتبال و کار و کاسبی و اقتصاد امروز ما هستش که از معضلی به نام مشاوران نخبه و خبره کار بلد، رنج می بره.
مشارکت تیمی و خشونت
حذف ما از جام ملت‌ها در مقابل تیمی که روی کاغذ، در برابر ایران، بازنده بود، نشون دهنده این مطلبه که ما هنوز در کار تیمی، مشارکت تیمی، راه و روش تیمی، بازی سازی تیمی، فهم درست قانون فوتبال، دچار اشکال هستیم.
پرخاشگریای زیاد بازیکنان تیم ملی و خطاهای بیخود انجام شده به وسیله اونا روی بازیکنان حریف که باعث نبود به کار گیری مهدی طارمی در بازی حساس نیمه پایانی شد، روشن کننده این مطلبه که روش هدف دار تیم ملی فوتبال واسه لحظات جور واجور بازی در مستطیل سبز، مشخص و مستندسازی نشده و هنوز لژیونرهای میلیاردر قصه ما به این درک نرسیده ان که تکل میونه میدون، ارزش کارت زرد و از دست دادن بازی حساس بعدی رو نداره!
از لیگ دسته سوم فوتبال ایران تا لیگ برتر و تیم ملی، تماشاگر اعتراض همیشگی بازیکنان فوتبال ایران به کادر داوران هستیم.
۹۹ درصد مواقع هم رای داور به خاطر اعتراضات برنگشته س. اما موندگاری اعتراض ما، بی دقتی در گل دوم از ژاپن شد . . . . . . موضوعی که دلیل شد تا شفر آلمانی هم این ایراد همیشگی فوتبالیستای ایرونی رو یادآوری کنه.
انگار ما ایرانیا همیشه هم با قانون مشکل داریم و هم با اعمال قانون! ژست همیشه اخمو کیروش در کنار ۱۰۰ بازی تیم ملی رو به یاد دارین؟
فوتبال، عهد ملی ایرانیان نیس و نباید بیشتر از اون چه که هست، جدی گرفته شه.
اگه بازیا، جدی گرفته شه، جدیا، فراموش میشه. اما واسه موفقیت در صنعت فوتبال، باید همه ارکان رو ساخت و هزینه اونو پرداخت کرد.
هر روز که می‌گذره، خلا به کار گیری یه روانشناس در کادر فنی تیمای ملی ورزشی ایران بیشتر از گذشته دیده میشه.
