تندیس «مامایف»؛ نماد نبرد خونین استالینگراد

قرن بیستم میلادی که یکی از جنجالی ترین و پر فراز و نشیب ترین سده های تاریخ آدمی بوده، هنوز یادگاران بسیاری داره که خاطرات تلخ و شیرین خیلی از اون روایت می کنن. ملت ایران، یکی از قربانیای قرن بیستم بود، چون که طولانی ترین جنگ این قرن خونین، به وسیله رژیم صدام حسین تکریتی به مدت هشت سال بر اون تحمیل شد و صدها هزار شهید و جانباز، یادگاران تلخ دوران جنگ تحمیلیه.

واسه روسا هم مثل ملت ایران که یکی از قربانیان بزرگ قرن خشونت و نفرت بودن، جنگ جهانی دوم به خصوص در آوردگاه استالینگراد، اونم در مقابل ارتش متجاوز نازی، یادآور لحظات خونین و دردناک بسیاریه که حتی حالا که هفده سال از اون قرن پر فراز و نشیب میگذره، بازم در یاد ملت روسیه زنده نگهداشته می شه.

رژه هرساله ارتش روسیه در میدون سرخ مسکو که به یادبود پیروزی تاریخی این کشور بر سربازان هیتلر انجام می شه، تنها نمونه ای از راه های یادآوری حماسه بزرگ روسا در دروازه های استالینگراده. روسا در نیمه اول قرن بیستم و در آخرین ماه های زندگی آدولف هیتلر، تماشاگر نبردی بودن که ولگوگراد روسیه رو با خاک برابر کرد.

عواقب و سختیای این جنگ خونین که بخشی از اونو در این مستند می تونین تماشا کنین، اون قدر بزرگ بود که هنوز از ذهن ملت روسیه پاک نشده و به یاد این جنگ خونین حماسه ساز، تندیس بزرگی رو در شهر استالینگراد نصب کردن که یادآور پیروزی تاریخی ارتش سرخ در برابر ارتشی بود که یکی از نژاد پرست ترین و حشیانه ترین نیروهای نظامی قرن بیستم رو هدایت می کرد.

گزارش امروز گردشگری ما، شما رو به استالینگراد روسیه می بره. جایی که مجسمه مامایف، یکی از بزرگ ترین مجسمه های سنگی جهان در اون جا قرار داره و تاملیه بر بخشی از تاریخ معاصر جهان .با ما همراه باشین.

داستان مامایف

روسیه، کشوری که بیشتر از ۵۱۵ سال از روابط اقتصادی و سیاسی رسمی اون با ایرانیا میگذره، مثل تبریز ایران که دیار “اولینا” حساب می شه، سرزمین “اولینا” و “ترینا” است. پهناور ترین کشور جهان، حالا در اختیار روسا هستش، اولین انسانی که به فضا رفت و سیاره زمین رو مثل کره ای واحد به نظاره نشست، یوری گاگارین، افتخار صنعت فضا نوردی روسیه و دنیاس.

روسیه، مثل ایران و هندوستان، اقلیم عجیب و دیار باورنکردنیا حساب می شه.
بیشتر از ۸۰۰ دانشگاه و صدها موسسه آموزشی در رشته های جور واجور دلیل شده تا این کشور، یکی از مقصدهای تحصیل دانشجویان بین المللی به خصوص در رشته های پزشکی و فنی و مهندسی شه.
پس از ویرانی اتجاد جماهیر شوروی، جهان تونست به شهرهای جور واجور این کشور سفر کنه و بخشی از ابهت و عظمت معماری و فرهنگ و هنر سرزمین تزارها رو از نزدیک مشاهده کنه.

روسیه رو باید به واسطه پتانسیلای فوق العاده و الهام بخش اون به تاریخ و تمدن بشری، یکی از اقلیمای دیدنی و از مقصدهای مهم گردشگری جهان دونست که سنت پترزبورگ و هرمیتاژ، تنها مشتی نمونه خرواره.

در روسیه، نمادهایی واسه یادآوری اتفاقات مهم بسیار ساخته و درجاهای جور واجور نصب می شه.
مجسمه بزرگ و بزرگ مامایف گورکان (Mamayev Kurgan) که سرزمین مادری میگن، یکی از معماریای فوق العاده در سرزمین عجیب روسیه س.

مام میهن، در کنار مجسمه آزادی که فرانسویا تقدیم آمریکا کردن، حالا در فهرست غول پیکرترین و بزرگ ترین مجسمه های سنگی جهان شناخته می شه و این مجسمه رو باید بزرگ ترین تندیس زن در جهان خطاب کرد.

این تندیس، زنی رو به تصویر میکشه که تو یه دست، شمشیر داره و آماده دفاع از میهنه و در دست دیگش، باز و آزاده، دشمنان رو به انتظار میکشه تا با اونا مقابله کنه.
شاید واسه شما این سوال پیش اومده که به چه دلیل در استالینگراد، نماد جنگ خونین و حماسه ساز روسا بر ارتش نازی، مجسمه ای با هویت یه زن، به تصویر کشیده شده و به چه دلیل نماد یه سرباز روس رو تماشاگر نیستیم.

میشه این جور برداشت که انتخاب یه زن، اونم با چهره ای غیر معروف و غیر شناخته شده واسه جامعه روسیه به این معناست که در دفاع از میهن، همه روسا با هم اتحاد دارن و همه اقشار، از زن و مرد و پیر و جوون که نظامی نیستن، واسه مقابله با بیگانگان آماده هستن.

به کار گیری یه زن غیر نظامی، که نماد خشونت و جنگ طلبی نیس، می تونه علاوه بر برآورده کردن این موضوعات، نمونه صلح طلبی هم به حساب آید. هرساله حدود ۲ میلیون گردشگر در روسیه واسه بازدید از این بنای بزرگ، به استالینگراد میان تا هم از مجسمه دیدن کنن و هم در پارک بزرگی که در ان جا قرار داره، نمایی قشنگتر از استالینگراد رو تماشا کنن.

این مجسمه، حدود پنجاه و دو متر ارتفاع داره و از کف تا نوک شمشیر، هشتاد و دو متر ارتفاع داره.

طول شمشیری که این خانوم در دستش داره.

سی متر بوده و در ساخت این تندیس، از بتن و در ساخت شمشیر، از فولاد ضد آب استفاده شده.

نزدیک به هشت هزار تن بتن در ساخت این تندیس بزرگ استفاده شد و بخاطر این. تندیس مام میهن، از سنگین وزن ترین مجسمه های جهان هستش که تازگیا ساخته شده و در برابر دید عموم قرار گرفته. واسه مشاهده این تندیس بزرگ که یاداور جنگ خونین جنگ جهانی دوم روسا هستش، باید ۲۰۰ پله رو طی کنین تا به نزدیک این نماد بزرگ برسین.

این تندیس، مثل نماد مسیح در ریو دوژانیروی برزیل، روی تپه ای سبز رنگ قرار گرفته که چشم انداز زیبایی رو به تصویر میکشه.

۲۵ سال پس از پایان جنگ استالینگراد، روسا که بازم خاطره تلخ اون دوران در ذهنشون بود، عزمشونو جزم کردن تا یادبود اون مقاومت تاریخی رو با ساخت نمادی، گرامی داشته باشن. در اکتبر سال ۱۹۶۷ میلادی، ساخت تندیس شروع شد.

کار طراحی این تندیس رو فردی به نام YEVEGENY VIKTOROVICH VUCHETICH که هنرمند و مجسمه ساز معروف شوروی قبلی بود انجام داد. در سال ۱۹۷۰ میلادی، جایزه لنین رو بدست آورد و در دهه پنجاه میلادی، به عنوان هنرمندی مردمی میشناختنش. طرح این مجسمه به وسیله N V NIKITIN ساخته شد.

گشتی در دور و بر مامایف

مامایف،  یکی از نمادهای نظامی و تاریخی مهم روسیه هستش.
علاوه بر خود این تندیس، در دور و بر هم، آثاری هست که توجه گردشگران رو به خود جلب کرده. الان،، در دور و بر این تندیس، قبرستانی از پیکرهای غیر نظامیان مشاهده می شه که در جنگ ۷۰ سال پیش در برابر ارتش نازی، در راه دفاع از میهن، جون خود رو از دست دارن. نزدیک به ۵۰ هزار قبر در گورستان مامایف هست که قبر سربازان کشته شده در جنگ استالینگراده.

گورستان استالینگراد، مثل گورستان  پنتاگون  فرانسه، یکی از معروف ترین گورستانای قاره سبز هستش.
پیکر بعضی از مشاهیر روسیه هم در این منطقه قرار داره که از ان جمله میشه به واسیلی چوییکوف، رهبر وقت شوروی در جنگ استالینگراد و واسیلی زایتسلف، یدونه تیر انداز معروف جنگ استالینگراد اشاره کرد که با قناسه خود، بیشتر از ۲۰۰ تن از سربازان متجاوز رو به هلاکت رساند.

واسیلی رو در فهرست ۹ یدونه تیر انداز مرگبار جهان می دونن. اون یکی از ماهرترین یدونه تیراندازهای ارتش روسیه بود که از نمادهای میهن پرستی روسیه هستش و در ۱۵ دسامبر ۱۹۹۱ میلادی در کیف اوکراین درگذشت. اگه فیلم سینمایی “دشمن پشت دروازه ها” اثر دیدنی ژان ژاک آلو رو دیده باشین، سکانسایی به حماسیه آفرینیای زایتسف اشاره میکنه.

گفته شده که پیکر این یدونه تیر انداز، در سال ۲۰۰۶ میلادی، نبش قبر شد و در مکان دیگری به خاک سپرده شد.

کلیسای گورکان، مقصد گردشگری مهم دیگری در سرزمین جنگ و خون استالینگراد روسیه س. در محوطه مجسمه مام میهن، کلیسای زیبایی به نام گورکان قرار داره که از دید معماری و پاکی، اهمیت زیادی واسه روسا داره.

در زیر، تصاویر جالبی از محوطه خارجی و فضای داخلی این کلیسا مشاهده می کنین.

از جمله دیگه ظرفیتای گردشگری استالینگراد، میشه به موزه جنگ اشاره کرد که مثل موزه هوا فضا در محوطه پایگاه فضای بایکونور قزاقستان (مهم ترین ایستگاه پرتاب فضا پیمای جهان)، دیدنیای بسیار داره.

در این موزه، آثار باقیمونده از جنگ نگهداری می شه.

اشیایی مانند مدالای افتخار فرماندهان یا وسایل و لباسی که اونا در جنگ خونین بر تن داشتن.

داستان ساخت تندیس

داستان ساخت این تندیس، به اندازه مشاهده این مجسمه بزرگ، خواندنی و شنیدنیه. استالینگراد، یکی از شهرهای جنوبی روسیه س که در گذشته، ولگوگراد نامیده می شد.
روسا در زمان یوروش ارتش نازی به این قسمت، تلفات بسیار رو متحمل شده اما سرمای کشنده روسیه در کنار مقاومت تاریخی روسا در برابر ارتش نازی دلیل شد که در آخر، ارتش پیروز جنگ جهانی دوم باشن.

استالینگراد که در تجاوز سربازان نازی، با خاک برابر شد، حالا گر چه شهری آباده، اما خاطره اون لحظات ترسناک رو بازم میشه در گفتار و نوشته هنرمندان و فعالان اجتماعی اون دیار دید.

یکی از دلایلی که دلیل شد تا روسا در این جنگ خونین، تلفات بسیاری بدن، روش هدف دار قوی آلمانا در این جنگ اعلام شد.
حمله ای که در ۱۲ سپتامبر سال ۱۹۴۲ میلادی با حمله صدها هزار نفری ارتش نازی به سرزمین روسیه و با پشتیبانی هوایی یگان آلمان شروع شد و تا دوم فوریه سال ۱۹۴۲ میلادی ادامه داشت.

پدافند غیر عامل یعنی همون سرمای وحشتناک روسیه دلیل شد تا ارتش نازی، از سربازان تا ادوات نظامی،‌ همه اسیر برف و یخ شده و وزنه بازی که در هفته های اول، به طور عجیبی در اختیار روسا بود، در روزای سرد ژانویه تاریخی ۱۹۴۳ میلادی، به سمت روسا عوض شه.

روسا در برابر ارتش هیتلر که میخواس با شکست روسیه، حاکم کل اروپا شه، سد دفاعی بزرگی تشکیل شده از سیم خار دار و مین در دامنه تپه های این منطقه احداث کردن اما آلمانا تونستن با گذر از استحکامات دفاعی ارتش روسیه، وارد استالینگراد شده و حتی راه آهن منطقه رو هم به تصرف خود در بیارن.

در آخر روز دوم جنگ، بیشتر از ۱۰ هزار نفر از ارتش روسیه به خاک و خون کشیده شدن ولی مقاومت موزاییکی روسا دلیل شد تا در آخر،‌ جنگ ۵ ماهه به سود ارتش روسیه و تلفات سنگین هر دو طرف، به اتمام رسد.

طبق اسناد، استالینگراد اونقدر با خاک یکی شده بود که می گن، در هر متر مربع، بین پانصد تا هزار تراشه و خرده فلز که آثار به جا مونده از ترکشای توپ و ادوات نظامی بود، پیدا می شد.
بیشتر از ۴ دهه زمان برد تا استالینگراد، بازسازی شد و حالا، به یکی از نقاط گردشگری تاریخی و نظامی روسیه تبدیل شه.

مجسمه های استالینگراد

این فقط مام میهن نیس که استالینگراد روسیه رو در کتاب گینس قرار داد. در این شهر، مجسمه های دیگری هم یافت می شودکه گر چه اعتباری به انداز مامایف ندارن، اما با استقبال گردشگران بین المللی مواجه شدن و از جمله دیدنیای شهر هستن.

تندیس مادر غمگین، یکی از اوناست. از معروف ترین مجسمه های محوطه تندیس استالینگراد، تندیسی از مادری رو نشون میده که بچه مرده خود رو در آغوش کشیده و نمادی از درد و رنج مردم جنگ زده و بی گناه س.

یکی از دیدنیای دور و بر مجسمه مامایف رو میشه به خرایه ای اشاره کرد که بر اثر حملات هوایی آلمانیا تخریب شده بود و بخشی از ان بازم در برابر دید گردشگران قرار داره.
ساختمون، معماری آجری و مستطیل شکل داره و قسمت داخلی اون، تا حد زیادی ویرون شده و از بین رفته.

تندیس تفنگدار، تندیس دیگه ایه که ژنرال تفنگ به دستی رو به نمایش در اورده و در این محوطه قرار گرفته و به هر حال، یادبود پیروزی ارتش سرخ در نبر با آلمانا هستش.

دیوار خاطره، تندیسی از یه دیوار قدیمی هست که در محوطه قرار داره و خاطرات جنگ و بعضی نامها روی اون نقش بسته س. این تندیس، در واقع روایتی از خرابی و خسارت هاییه که جنگ خونین سال ۱۹۴۳ میلادی رو به تصویر میکشه.

تندیسی از سربازان به صف کشیده شده به صورت ظاهری هم در محوطه قرار داره و نمایان گر مقاومت روسا در برابر ارتش نازی هستن.

تندیس سرباز بی نام، یکی از تندیسای معروفیه که در کشورای جور واجور دنیا به یاد سربازان کشته شده در نبردهای قرن بیستم، ساخته میشه و مورد تکریم قرار میگیره. از این تندیسا، در استالینگراد هم هست.
تندیسی از یه سرباز که فقط تابلویی در زیر پایش نصب شده و روی اون تابلو، نوشته شده که تو گمنامی، اما کاری نورانی و ابدی انجام دادی.

سربازان دیگری رو همونطور که در تصویر بالا مشاهده می کنین، در صف، پشت به پشت هم وایس تاده ان و قهرمانانه، از وطنشون حفاظت می کنن هم روی کتیبه ای نقش بسته س.

از جمله دیگه تندیسایی که در این شهر قرار داره، میشه به تندیس کمک و همیاری اشاره کرد.
چند مجسمه که در اون،‌سربازان در حال کمک به همرزمان خود هستن و پیکر زخمی همقطاران خود رو حمل می کنن، در محوطه گورکان در برابر دید عمومی قرار گرفته.

به امید دنیایی بدون جنگ